09.

Przez resztę lekcji nie mogłam usiedzieć spokojnie na swoim miejscu. Moje myśli znowu zajął Bieber. Przynajmniej do końca roku szkolnego miałam z nim spędzać półtorej godzinny dziennie. Chyba, że wcześniej umrę, albo ktoś mnie zamorduje. A zabójcą będzie Bieber.

Nie mogłam się w ogóle skupić na tym co mówiły nauczycielki. Postanowiłam odpuścić i pomyśleć o tym co zrobić, żeby Bieber czegoś się nauczył. Siedziałam stukając w ławkę ołówkiem i nic sensownego nie przychodziło mi do głowy. Co mam mu dać w zamian? Pieniądze? Boże zlituj się! Ma tyle forsy, że mógłby kupić sobie na urodziny Australię! Czego mógłby chcieć Bieber? Nie mam zielonego pojęcia.

Po nieudanych próbach wymyślenia czegoś sensownego, postanowiłam, że gdy przyjdzie do mnie zapytam się go czego chce w zamian za poprawienie ocen.

Kiedy byłam w domu zjadłam obiad, odrobiłam lekcje i poszłam do pracy. Byłam tak wściekła, że kasując jedzenie rozwaliłam dwie paczki orzechów laskowych w czekoladzie. Musiałam iść po nowe i oczywiście zapłacić za swój wybryk.

Jak na złość godziny pracy zleciały mi nadzwyczaj szybko. Przebrałam się i wolnym krokiem ruszyłam w stronę domu.

Wychodząc zza zakrętu zauważyłam, że na ulicy przed domem stoi zaparkowany czarny Land Rover.

Wzięłam głęboki wdech i podeszłam pod dom. Rzuciłam okiem na samochód. Był naprawdę ładny. Ciekawe jak się nim jeździ? Tak na marginesie co ja gadam? To jest tylko auto i na dodatek Biebera.

Odwróciłam wzrok i otworzyłam drzwi. Ściągnęłam buty i poszłam na górę do siebie.

Przed samymi drzwiami zawahałam się. A co jeśli znowu mnie zaatakuje? Przecież nie wybiegnę z pokoju z krzykiem, albo nie rzucę się przez okno.

Uspokoiłam się, nacisnęłam na klamkę i lekko popchnęłam drzwi. Moim oczom ukazał się Bieber leżący na łóżku i gapiący się w ekran swojej szpanerskiej komórki.

Westchnęłam ciężko i zamknęłam za sobą drzwi. Totalnie go ignorując podeszłam do biurka i rzuciłam torbę na podłogę. Usiadłam na krześle i otworzyłam szafkę. Wyciągnęłam z niej podręczniki do trzech przedmiotów i czysty zeszyt. Z torby wyciągnęłam dwa ołówki i odwróciłam się w stronę Biebera.

Nadal leżał w tej samej pozycji, klikając na komórce.

Wstałam i wyrwałam mu z dłoni przedmiot.

- Ej! – zaprotestował i zrobił minę małego dziecka, któremu przed chwilą rodzic odebrał ulubioną zabawkę.

- Bierz krzesło i siadaj przy biurku.

- Oddaj mi komórkę! – podniósł się do pozycji siedzącej i patrzył na mnie spod byka.

- Jak będziesz wychodził to ci ją oddam. Teraz siadaj! – powiedziałam biorąc drugie krzesło i stawiając je przy biurku.

Już nic nie powiedział tylko przewrócił oczami i usiadł przy biurku. Zajęłam miejsce obok niego i otworzyłam podręcznik do fizyki.

- Dobra. Musisz poprawić cztery klasówki i dzisiejszy test. Zaczniemy od początku – powiedziałam przekładając strony. Chwilę szukałam odpowiedniego tematu i w końcu znalazłam. Pierwsza zasada dynamiki Newtona.

- Dobra. Na teście będziesz musiał wymienić wszystkie trzy zasady i do tego wykonać cztery zadania tekstowe. No to tak. Musisz na pamięć wykuć tą regułkę – pokazałam palcem na tekst wytłuszczonym drukiem. Zerknęłam na Biebera. Patrzył w okno kompletnie mnie ignorując.

- Bieber! Czy ty mnie w ogóle słuchasz?! – wykrzyknęłam łapiąc go za ramię. Odwrócił się do mnie i pogardliwie uśmiechnął.

- Nie. I nie mam najmniejszego zamiaru. Nie potrzebuje szkoły. Jestem sławny i mam kasę. Nie chcę się uczyć. – powiedział to ze stoickim spokojem. Ja natomiast myślałam że wybuchnę.

- Czy twoja głupota jest porównywalna z urodą?! Czy do ciebie nic nie dociera? Musisz się uczyć! Jesteś taki sam jak inni tyle, że głupszy i zapatrzony w siebie jak twoja plastikowa dziewczyna! Nauczyciele nie będą traktować cię inaczej dlatego, że jesteś sławny! Kiedy to w końcu do ciebie dotrze? Ja mam siedzieć i wypruwać sobie flaki, a ty to będziesz olewał? Myślisz, że jest mi to na rękę, że będę z tobą spędzać półtorej godziny dziennie? Może jakiejś fance byłoby, ale mnie niestety nie jest! Pieprzyłaby ci jakieś głupoty, a ty miałbyś ją daleko gdzieś! Gdyby była ładna, najprawdopodobniej byś ją przeleciał! Więc wbij sobie do tej swojej głowy, że ja nie jestem twoją fanką i nie mam zamiaru sobie zdzierać gardła na marne! Więc z łaski swojej, uruchom swoje szare komórki i do cholery jasnej mnie słuchaj! – wrzeszczałam na niego jak głupia. Podniosłam się i oparłam głową o ścianę. Było mi gorąco. Podeszłam do okien i otworzyłam je wpuszczając do środka chłodne powietrze. Przymknęłam oczy i głęboko oddychałam. Gdy się trochę uspokoiłam, odwróciłam się do niego i usiadłam na swoim miejscu.

Bieber patrzył się na mnie jak na jakąś kosmitkę. Zapewne moje zaczerwienione policzki i żyłka drgająca na szyi nie wyglądały normalnie.

- Co chcesz w zamian, za poprawienie ocen? – wypowiadając ostatnie słowa spojrzałam na niego. Miał nieodgadniony wyraz twarzy. Jednak po chwili złośliwie się uśmiechnął. Wiedziałam, że nie wróży to nic dobrego.

- Mam wszystko. Niczego nie możesz mi dać – mówiąc nie patrzył na mnie. Bawił się końcem swojej koszulki. Nagle jakby zastygnął. Złośliwie się uśmiechając podniósł głowę i spojrzał na mnie.

- Chociaż… jest jedna rzecz którą możesz dla mnie zrobić.

- Co to takiego? – bałam się. Nie wiedziałam co w mogło zakiełkować w jego głowie.

- Możemy zawrzeć układ. Będę przychodził do ciebie i się uczył, ale ty będziesz musiała się zrewanżować – spojrzał na mnie uśmiechnięty.

- Niby jak? – uśmiechnął się jeszcze szerzej. Wstał i kucnął przy mnie. Oszołomiona ani drgnęłam. Odgarnął włosy z mojego ucha, przybliżył usta i wyszeptał.

- Za każdą poprawioną klasówkę będziesz moja. Chyba taki układ jest ci na rękę – kończąc lekko przygryzł moje ucho i odsunął się aby zobaczyć moją twarz.

Oczy prawie wychodziły mi z orbit, a usta same się otwarły. Siedziałam i gapiłam się na niego jak na wariata. Miałam ochotę uderzyć go w policzek.

- Że co?! – tylko tyle zdołałam wykrztusić.

- To co powiedziałem. Albo to albo będziesz miała ze mną korki do końca liceum – wyobraziłam sobie to. Do końca liceum, każdy wieczór miałam spędzać z Bieberem.

- Więc? – naciskał patrząc na mnie wyczekująco.

- Poczekaj chwile – wstałam i podeszłam do okien. Otworzyłam drzwi na balkon i oparłam się o barierkę.

I co mam teraz zrobić? Jeśli mu odmówię to nie będzie się uczył, a jeśli się zgodzę to stracę dziewictwo z Bieberem. Będzie mnie sobie wypożyczał jak filmy na DVD. Jednak, mogę negocjować. Może osiągnę coś w ten sposób. Nie będę mu się oddawać za każdą dobrą ocenę. To i tak nie było mi na rękę, ale i tak wolałam to niż to, co on mi zaproponował. Koniec roku szkolnego wypada za ponad sześć miesięcy, więc do tego czasu, albo mu się znudzę, albo ja coś wymyślę.

Wzięłam głęboki oddech i weszłam do pokoju. Bieber siedział na łóżku i patrzył w ekran swojej komórki. Usiadłam na łóżku i czekałam, aż w końcu zwróci na mnie uwagę. Zablokował telefon i włożył do kieszeni. Po chwili spojrzał się na mnie.

- I? – uniósł brwi do góry czekając na moją odpowiedź. Westchnęłam.

- Zgadzam się, ale na moich regułach. Poprawisz oceny ze wszystkich przedmiotów, a wtedy ja będę twoja – starałam się być jak najbardziej opanowana. Jednak moje ręce się trzęsły, a na karku poczułam kropelki potu.

- Tylko raz?! – wykrzyknął. Był zdziwiony.

- Tak, tylko raz. Nie będę ci się oddawać za każdą ocenę. Wybij to sobie z głowy. Albo przyjmiesz moją propozycję, albo wychowawczyni zadzwoni do twojej mamy i będzie koniec kariery – zmarszczył brwi.

- Dobra niech ci będzie. Ale…

- Co znowu?! – przerwałam mu, a on uśmiechnął się, tak jak zwykle.

- Będę cię miał dla siebie przez całą noc.

- Całą noc?!

- Chyba, że wolisz moje warunki.

- Dobra – spuściłam głowę. Poczułam jak chłopak energicznie wstaje z łóżka.

- Jesteśmy umówieni – podszedł do mnie i ucałował mnie w policzek. – Do zobaczenia – jeszcze raz pocałował mnie, tylko że w czubek głowy. Potem niemal podbiegł do drzwi.

- Co?! Zaraz! A nauka? – powiedziałam oszołomiona. Otworzył drzwi i wychylił się zza nich.

- Jutro. Na dzisiaj wystarczy.

- Przecież w ogóle się nie uczyłeś! Jaja sobie robisz?! – zaśmiał się.

- Jutro zaczniemy. Nie mam już czasu.

- Gdzie ci się tak śpieszy co? – uśmiechnął się tajemniczo.

- Nie ważne. Do jutra – otworzyłam usta, żeby zaprotestować ale jego już nie było. Jeszcze raz przeanalizowałam całą sytuację i zrozumiałam, że zawarłam pakt z diabłem. Albo gorzej. Z samym Justinem Bieberem. 

____________________________________________

I oto jest. Zaskoczeni? Nie, nie to jeszcze nie punkt zwrotny. Tylko mały epizod, który będzie potrzebny w późniejszym czasie. Mam nadzieję, że się podoba ;)

CZYTASZ = KOMENTUJESZ